Ovaj članak može da se sluša Poslušajte tekst koji slijedi u nastavku
Za sjutra u 18 sati je zakazan protest ispred Skupštine Crne Gore. Protest se organizuje povodom flagrantnog i svima očglednog kršenja Ustava od strane skupštinske većine, a povodom donošenje neustavnih izmjena Zakona o predsjedniku. Međutim, kao što je to uobičajno kod nas, umjesto da to bude svegrađanski protest protiv kršenja Ustava, DPS se potrudio da bude njegov skriveni organizator, pretvori ga u „patriotski skup“, što će odvratiti dio građana da uzme učešće u njemu.
O predsjedniku države mislim sve najgore – kao i o DPS-u, a ježim se od „patriotskih skupova“ na obije strane. Uprkos tome, prisustvovaću protestu – principijelno, jer ne želim da nijemo gledam kako se Ustav, u državi bez Ustavnog suda, tako očigledno, bahato i grubo krši od strane većine u „najvećem zakonodavnom domu“.
Ne pišem ovaj tekst da bih se pravdao bilo kome zbog toga, ni zato što ću zbog prisustva protestu vjerovatno biti prozvan, već da objasnim da se principi i zakoni moraju braniti, uprkos riziku da budete proglašeni izdajnikom – najtežom optužbom koja se kod nas najlakše iznosi. Kada se brani pravo i pravna država, zakon, jednakost, pravo na ravnopravnost i nediskriminaciju, organizator protesta je manje bitan. Bitan je motiv.
Demokratski front mi je jednako daleko koliko i DPS – ako ne i dalji, ali sam ne samo ja već puno ljudi koje poznajem – a koji osjećaju čak prezir prema tom savezu – bili na njihovim protestima kada su se branili zakon, pravo i pravdu. Uprkos „Barskoj srbadiji“, čak.
Prema Srpskoj pravoslavnoj crkvi, prije svega zbog podrške ratovima devedesetih i ratnim zločincima, ali i zbog najgrublje moguće uvrede koju je najveći crkveni autoritet u Crnoj Gori, pokojni mitropolit Amfilohije, izrekao na račun muslimana, nazivajući ih lažnim ljudima u lažnoj vjeri, imam najblaže rečeno rezervisan stav. Bez obzira na to, kada je zabranjena litija na Cetinju i organizovan moleban u Cetinjskom manastiru, prisustvovao sam mu, braneći princip da niko nema pravo da zabrani mirna okupljanja – kakva su bile litije – jer se time krši Ustavom zagarantovano pravo na miran protest.
U svim ovim slučajevima, tada režimski mediji su proglašavali one koje bi prisustvovali tim skupovima izdajnicima, omalovažavali ih, najave za skup i njega samog komentarisali u negativnom kontekstu.
Ni tu se ništa nije promjenilo. Ista situacija je i danas, samo što su sada nekad opozicioni postali režimski mediji, a nekad režimski opozicioni. Ilustrativan primjer za to je današnja naslovnica na portalu „Vijesti“ i njihova najava za sjutrašnji skup.
Jedino oni koji uvijek i svagda poštuju osnovne principe imaju i imaće legitimitet da se za njih javno i bez zazora bore. Ne postoje selektivni principi, oni koji važe „samo za naše“. Mnogi to, nažalost, kasno shvate.
