Ovaj članak može da se sluša Poslušajte tekst koji slijedi u nastavku
Građani Crne Gore su, poslije tridesetogodišnje vladavine DPS-a, sa ogromnom nadom i entuzijazmom dočekali promjenu koja se desila 30. avgusta pretprošle godine. Iako su ta očekivanja bila nerealna, bivša Vlada se potrudila da ne uradi gotovi ništa i da, umjesto vladavine prava, uvede vladavinu klera.
Poslije njenog neslavnog i zasluženog kraja, Abazović je izašao sa predlogom manjinske vlade. Tu se nada u istinske promjene dodatno urušila, prije svega zbog činjenice da ta Vlada zavisi od manjinske podrške DPS-a. Poslije tromjesečnih pregovora oko njenog formiranja, to jest mrcvarenja, bolje reći političkog piljarenja, nada je praktično umrla. Pogotovu kada su građani vidjeli da u njoj ima 18 ministarstava i 20 ministara, konstituisanih, očigledno, ne zbog njene efikasnosti, već da bi se politički namirili partije koje vladu čine. Uz sve to, jedno od prvih nemještenja u njoj je bilo imenovanje Sava Kentere za direktora ANB-a, osobe koja je slika i prilika „kadrova“ bivše vlasti: nadmeni, prepotentni oportunista, uvijek na liniji, pun sebe i svoje važnosti.
U atmosferi izgubljene nade, iznenada se javila nova, tamo gdje i kada se to možda najmanje moglo očekivati. Najzad je izabran novi glavni Specijalni državni tužilac, javnosti nedovoljno poznat Vladimir Novović, u tužilaštvu koje je odavno u raspadu – kao i sudstvo, gdje se misilo da uopšte nema čovjeka koji nije manje ili više uprljan u zastiđu i glibu kakvo godinama vlada u sudsko-tužilačkoj organizaciji. Novović je stupio na dužnost bez pompe i pompeznih konferencija za štampu, gostovanja po raznim televizijama, bez velikih riječi i obećanja, tiho, praktično neprimjetno. Potpuno suprotno od njegovog prethodnika, „čuvenog“ Milivoja Katnića, koji će, nadam(o) se, kad-tad biti predmet specijalnog tužilaštva.
Bez buke i vike, velikih riječi i javne promocije, Novović je po izbijanju afere Medenica odmah sproveo istragu i naložio hapšenje bivše predsjednice Vrhovnog suda i Vrhovne državne tužiteljke, kao i njenog sina. Zatim je otvorio predmet protiv Petra Lazovića, sina najuticajnijeg bivšeg policajca u Crnoj Gori, uticajnijeg, vjerujem, i od Veselina Veljovića. U odbranu Lazovića ekspresno je javno stao bivši glavni specijalni tužilac Katnić, što najbolje govori kolike i kakve pipke ima naša hobotnica. Novović je pokrenuo istragu i oko jedne od serije pljački u preduzeću AD Plantaže, kojom se ispituje „eventualna“ odgovornost za milionsku štetu bivše direktorice Verice Maraš, te jednog od najuticajnih ljudi iz sjenke u Crnoj Gori, umiješanog u sve i svašta, dr Veselina Vukotića. Jutros je uhapšen i Blažo Jovanić, predsjednik Privrednog suda, sa još desetak osoba. U veoma oštroj konkurenciji, Jovanić je jedan od najomrznutijih i najkontroverznijih stečajnih sudija u Crnoj Gori. U nekom od prethodnih tekstova na blogu sam objasnio šta znači pojam kontroverzan kod nas.
Specijalno tužilaštvo na čelu sa Novovićem je za par mjeseci pokrenulo više istraga protiv organizovanog kriminala i korupcije na visokom nivou, čini se nefingiranih, nego mu prethodnik Katnić u vrijeme cijelog svog mandata, izuzimajući slučaj Marović, koji je u stvari bio kriminalno-politički obračun unutar samog vrha vlasti. Sve predmete korupcije na visokom nivou sa i laiku očiglednim dokazima Katnić bi u svojim čestim rijaliti šouima, koji su samo ličili na konferencije za štampu, definisao kao predmete gdje „nema ni udaljene sumnje“ u krivično djelo, pogotovo ako se predmet odnosi na Đukanovića i njegove bliske prijatelje. Za razliku od njega, Novović, bar zasad, neseliktivno pokreće istrage protiv osoba koje su po pravilu iz bliskog Đukanovićevog okruženja. Ispostavlja se ono što svi znamo, „ali moramo poštovati presumpciju nevinosti“, da su upravo te osobe umiješane u najveći organizovani kriminal, jedino Đukanović nije. On, valjda, zaukupljen stalnom borbom za državu i opšti napredak, nije znao i vidio da su skoro svi oko njega ogrezli u lopovluku i pljački!
Ako Novović misli da ozbiljno uđe u koštac sa tom hobotnicom – kako to sada djeluje – onda je on istinski heroj ovog vremena. Lakše je bilo čuvenom Eliot Nesu nego njemu, jer je i u vrijeme Eliot Nesa i Al Kaponea bilo manje nekorumpriranih političara, sudija, tužilaca i policajaca, nego što ih danas ima u Crnoj Gori. Zadatak nove vlade je da Novoviću obezbjedi maksimalno i najbolje moguće obezbjeđanje, pruži mu svu materijalnu i tehničku podršku, omogući da sam bira timove saradnika i specijalni policijski tim koji će biti uz njega. Građani željni pravde su masovno spremni da mu pomognu, pruže sve vrste, pa i fizičke zaštite ako treba. Novović je u tunelu u kom se nalazimo postao jedina svijetla tačka. Glavni specijalni tužilac koji bude imao volje i hrabrosti da krene u obračun protiv mafije, opšteg kriminala i lopovluka, biće upamćen mnogo više od svih postojećih „heroja“ koji se decenijama „bore“ za crnogorstvo i srpstvo.
Osim pravde koje je ovo društvo željno, vladavina prava je osnov bilo kakvog, pa i ekonomskog napretka, važnija od najveće strane investicije ili bilo kojeg „strateškog partnera“. Pravda i vladavina prava su najveći i istinski strateški partneri građana, temelj napretka društva u cjelini. Zato je Novović ulio izgubljenu nadu i može postati istinski nacionalni heroj, kako države, tako svih nacija koje žive u njoj.
Crnoj Gori trebaju takvi nacionalni heroji, umjesto trenutnih, koji bi onda pošli u zaborav.
