Svaka vjera, odnosno njeni vrhovni glasnici, imaju problem da riječ svoju usklade sa svojom praksom. Zato Kur’an Časni upozorava vjesnike svetog pisma: – Zar vi drugima preporučujete dobročinstvo a sebe zaboravljate dok se pozivate na Božju knjigu – sveto pismo? Zar ne shvaćate da to pogrešno? (Kur’an, 2:44).
Srpski patrijarh Porfirije je u Sarajevu govorio evanđeoski, ali drugima. Pri tom je zaboravio samoga sebe. Jer da je, zaista, mislio to što je evanđeoski govorio u Sarajevu ne bi propustio historijsku priliku da bude Willy Brandt u ime srpskog naroda. I to baš u Sarajevu.
1) Propustio je patrijarh Porfirije da u Sarajevu na 1821. godišnjicu (1221-2021) skine prokletstvo nad Babunima i Bogumilima iz manstira Žiča ili Petrove crkve. Islam je oslobodio Dobre Bošnjane od tog prokletstva, ali bi bilo jako važno da to isto uradi i srpski patrijarh jer to žičansko prokletstvo i dana danas opterećuje Bosnu. Skidanje žičanskog prokletstva nad bosanskim Bogumilima bio bi znak da Srpska crkva priznaje i prihvata slobodu bosanske savjesti u vjeri.
2) Propustio je patrijarh Porfirije da se sretne sa bosanskim domaćinima bosanskim reisu-l-ulemom dr. Husein ef. Kavazovićem i vrhbosanskim nadbiskupom kardinalom Vinkom Puljićem. Taj susret duhovnih velikodostojnička u Sarajevu bio bi, zasigurno, stoljetni, evanđeoski i vizionarski čin za mir, povjerenje i pomirenje među vjerama i narodima kako u Bosni tako i na Balkanu i Evropi.
3) Propustio je patrijarh Porfirije da javno osudi srpski Genocid nad Bošnjacima u Srebrenici te da izrazi kajanje i zatraži oprost od žrtava Genocida uz obećanje pred Bogom i svijetom da se to hrišćanima ili svetosavskim Srbima neće više nikad ponoviti. Time bi patrijarh Porfirije oslobodio srpski-hrišćanski-svetosavski narod od kolektivne krivnje za Genocid i relaksirao bi odnose između države Srbije i Bosne, ali i između bosanske i srpske vjere i kulture.
4) Propustio je patrijarh Porfirije da obiđe sarajevske Markale kako bi se uvjerio u razmjere zločina nad nevinim civilima od srpsko-hrišćanskog nemilosrdnog granatiranja. Saznao bi, također, da je Sarajevo bilo pod opsadom 1425 dana i noći, tri puta duže od opsade Staljingrada od strane nacista.
5) Propustio je patrijarh Porfirije da se u Sarajevu susretane s roditeljima od 1.600 ubijene sarajevske djece od srpsko-hrišćanskih granata sa obližnjih sarajevskih brda. Bio bi to evanđeoski čin pokajanja i obećanja da se to više nikad neće ponoviti. Bio bi to veliki korak za mir i pomirenje ne samo u Bosni, već na cijelom Balkanu.
6) Propustio je patrijarh Porfirije priliku da javno opomene Milorada Dodika da smiri strasti oko razbijanja bosanskog društva i države. Jer to što Dodik radi u zadnje vrijeme najviše štete ima srpsko-hrišćanski narod ne samo u Bosne, već na cijelom Balkanu.
7) Propustio je patrijarh Porfirije da, poput poziva Srbima-hrišćanima u Hrvatskoj, uputi javni poziv Srbima-hrišćanima u Bosni da shvate da im je Bosna država te da u njoj treba da grade dobre komšijske odnose na principu evanđeoske moralne maksime, a to je da „čovjek treba da voli drugome, ono što voli samome sebi“.
Po tome bi se, zaista, pamtila historijska posjeta srpskog patrijarha Porfirija Sarajevu.
Ovako, posjeta srpskog patrijarha Porfirija Sarajevu u oktobru 2021. godine biti će upamćena po tome što se napio vode na Gazi Husrev-begovoj česmi u Saračima i po tužnom osjećaju da je propustio historijsku priliku da odigra vilibrantsku ulogu u ime srpsko-hrišćanskog naroda.
Šteta/Jazuk!
