Ovaj članak može da se sluša Poslušajte tekst koji slijedi u nastavku
Narodi su kroz istoriju svoju supremaciju, agresiju i genocid nad drugima katkad temeljili na pisanim argumentima. Najstarije takvo čudo je svakako biblijska dogma (Knjiga postanka 9, 18-27) u kojoj je opisan bizaran događaj sa Noom i njegova tri sina (Sem, Jafet i Ham). Naime, neke večeri se Noa napio vina, i najmlađi sin Ham ga je našao otkrivenog u šatoru, pa to napolju javio Semu i Jafetu. Ova dvojica uzmu ogrtač i idući natraške te gledajući na drugu stranu pokriju golog oca. Kad se Noa ujutru probudio i saznao da ga je Ham vidio golog, prokleo je njega i njegov rod vječnim ropstvom Semu i njegovom rodu.
Od Sema su, prema Bibliji nastali Izraelci, od Hama Arapi, isto tako prema Bibliji – superiorni i inferiorni narodi. Rasizam je legaliziran i legitimiran. Za Izraelce je Stari zavjet Božja besjeda, dakle opravdanje lagane, dugotrajne supremacije, agresije i genocida nad Palestincima.
Drugi takav apsurdni slučaj su Nirnberški zakoni, koji su usvojeni 15.9. 1935, tokom godišnjeg Nirnberškog mitinga Nacističke partije.
Nakon što je 1933. Hitler preuzeo vlast, nacizam je postao zvanična ideologija koja se temeljila na „naučnom“ rasizmu i antisemitizmu.
Nirnberški zakoni klasifikovali su ljude kojima su oba djeda i obje babe bili Njemci kao ljude „njemačke ili srodne krvi“, dok su kao Jevreji bili klasifikovani oni koji su imali troje ili četvoro baba i djeda Jevreja. Osoba sa jednim ili dvoje baba i djeda jevrejskog porijekla je smatrana hibridom, odnosno osobom miješane krvi. Ovi zakoni lišili su Jevreje njemačkog državljanstva i zabranili brak između Jevreja i drugih Njemaca.
Nirnberški zakoni su zabranjivali i seksualni odnos između osoba koje su definisane kao Jevreji i drugih Njemaca i zabranjivali Jevrejima učešće u društvenom životu Njemačke.
Nirnberški zakoni su zatim poslužili nacistima da tokom Drugog svjetskog rata izvrše supremaciju, agresiju i genocid nad Jevrejima.
Treći slučaj zloupotrebe pisane riječi za nadvladu i genocid nad drugim je naš slučaj, slučaj Bošnjaka. Ovaj put agresor koristi književnost kao temelj za izgradnju ideologije, prema kojoj su pripadnici islama niža rasa a sam islam lažna vjera, zato ih treba uništiti ili pak staviti pod punu kontrolu. Književnici sa antiislamskim i antibošnjačkim djelima su brižljivo birani, a njihova djela uključivana u obaveznu školsku lektiru. Na taj način je indoktrinacija generacija i generacija netrpeljivošću i mržnjom osigurana upravo zloupotrebom obrazovnog sistema.
Od mnoštva autora sa izrazitim antiislamskim sadržajima navodimo samo neke najistaknutije: Zuvdija Hodžić, Neko zove (Trag i Obraz), Skender Kulenović, Stojanka majka Knežopoljka, Danilo Kiš, Peščanik, P. P. Njegoš, Gorski vijenac…
Nirnberški zakoni su završili na bunjištu istorije, Biblija i navedeni književnici pa su sve popularniji i popularniji.
