Planom “Ram” Milosevic je racunao odcjepiti dio Hrvatske teritorije i pravcem Karlovac, Benkovac, Zadar izaci na Jadransko more. Operacijama oko Dubrovnika iz Bosne i Crne Gore vec je racunao sa okruzenjem stanovnistva u tom “ramu”. Problem agresije na dvije medjunarodne drzave je Cuvao “legitimitetom” tragikomicnog Predsjednistva tad vec bivse Jugolsavije koje simbolizuju spomenuti Sejdo Bajramovic i Kostic. U agresiji na Bosnu po podacima kojim raspolazemo vidno je da je imao strategisjki cilj potpune okupacije tog prostora i potpunog unistenja Bosnjaka. Racunao je sa: iznenadjenjem, apsolutnom vojno i organizacijskom prednoscu, zbunjenoscu ali i svjesnim zmirenjem medjunarodne zajednice kao i sa nespremnoscu samih Bosnjaka. Izborom Radovana Karadzica, Crnogorca, psihijatra i sina ogorjelog Cetnika Vuka Ogrebine osudjenog na smrt zbog zlodjela u drugom svjetskom ratu, te okupljanje oko njega ljudi slicnih ili istih cetnickih opredjeljenja i proslosti (Velibor Ostojic, Nikola Poplasen, Vojislav Seselj, i sl.), za vodju Bosanaca pravoslavaca Milosevicevi planovi u Bosni su bili jasni…
*****
Na ekonomskom planu Milosevic je osvajao prostor, pljackao svu imovinu “protivnika” ali i “dezertera” na njemu ali i drustvenu. Najznacajniji dio odvozio je u Srbiju, dio su pljackali funkcioneru SDS-a a ostalo dozvoljavao svekolikim svojim vojnim i poluvojnim formacijama da pljackaju. Ostavio je i neogranicenu mogucnost cijelom Srpskom narodu, “da macem bije macem sjece macem sebi blago tece” sto je dio mita i morala srpske vojne tradicije. Na vojnom planu je slijedio tursku vojnu tradiciju basibozluka. Slao je najrazlicitije paravojne formacije da siju strah, pljackaju, ubijaju, siluju i onda je slao “regularne” jednice da uvode red. Dan poslije dogadjaja u Visegradu i TV razgovora generala Kukanjca sa Muratom Sabanovicem (vezano za prijetnju miniranja hidrocentrale zbog upada cetnickih jedinica u Visegrad) general Kukanjac mi je licno rekao: “Vidite sta se tamo desava, mora cemo to resiti snagama Uzickog korpusa.” I zaista nekoliko dana iza toga snage Uzickog korpusa su usle u Visegrad. Problem je bio da su i snage paravojnih formacija koje su ranije sijale strah po Visegradu kao i Uzicki korpus bile pod istom komandom. Drugo sto je Uzicki korpus dosao sa Teritorije Srbije na teritoriju medjunarodno priznate BiH. U istom cilju, okupacije Bosne i unistenja Bosnjaka, strategijski je unistavano vojno sposobno stanovnistvo, intelektualci i zene. Tu je odgovor za ono sto se desilo u Bjeljini, Foci, Zvorniku, Brckom, Prijedoru i sl. Tu je odgovor za umorstvo hiljada intelektualaca, stotina hiljada mladica i vojno sposobnih muskaraca, za organizovana silovanja desetina hiljada zena. Nemocni i djeca su pred kamerama koristeni da se demonstrira “humanost” (General Mladic u Srebrenici sa cokoladama koje djeli preplasenoj djeci u zici i miluje ih po glavi)…
*****
Na politickom planu koristena je propaganda kojom su se zrtve u ocima medjunarodne zajednice nastojale prestaviti krivcima za to sto im se desava, do nivoa da sami sebe bombarduju (Markale, Tuzla i sl.). Na drugoj strani poslije vojnicki odradjenih ciljeva genocida i pljacke propagandno je paznja skretana na islamske vjerske objekte (dzamije, groblja, nosnju svojih zrtava i sl.). Sruseno je nekoliko stotina dzamija. Tako su svoje zrtve stavljali i propagandni kod evropske propagande o “bauku islamskog fundamentalizma”. Kod domace javnosti kao “zlo nad zlima” i sopstvene zlocine predstavljali su kao zlocine svojih zrtava. Snagu te propagande je svjetska javnost osjetila prije samih bombarodvanja Milosevica 1999. godine i zgrazavala se nad njom ali narod kaze “ne laje kuca zbog sela vec sebe”.
*****
Plan Velike Srbije do Zadra, Milosevic mijenja pred pritiskom medjunarodne javnosti, ali i narastanjem oruzane sile same Hrvatske. Tada se aktuelizira tajni dogovor sa Tudjmanom u Karadjordjevu. Poznavaoci Balkanskih prilika su mogli znati ko ce cijenu platiti ako se tajno dogovaraju Predsjednik Hrvatske i Srbije, a i jedan i drugi imaju velikodrzavne ambicije. To se poklapa sa otvaranjem novog fronta u Bosni onog sa HVO-om odnosno regularnom vojskom Hrvatske i onog na podrucju Bosanske Kraine sa sngama Fikreta Abdica. Ovaj dogovor je, pored mijenjanja velicine operacije “Ram” od one od Zadra prema necem manjem pa sto ispadne, imao jos jednu prekretnicu u odnosu prema Bosni i Bosnjacima. Krajnji cilj da ona u cjelini ostane dio Velike Srbije je cinjenicom Hrvatske pobjede na svojoj teritoriji propao, varijanta podjele Bosne izmedju Hrvatske i Srbije linijom Neretve i Vrbasa takodje je otpala jer je sila Bosanskog otpora bila cinjenica sa kojom se moralo racunati bez realnih sansi da se cijeli Bosnjacki narod unisti. To nam govore kasniji vojni i politicki dogadjaji. Taj novi plan bi mogli tumaciti kao sabijenje Bosnjaka na sto manju podjeljenu teritoriju. Legalizovanje “ekskluzivno Srpskog” odnosno “Hrvatskog” teritorija u Bosni sa ambicijom da se oni i prikljuce “maticama”, odnosno zemljama agresora Srbiji i Hrvatskoj. Dio tog plana je i odgadjanje konacnog unistenje Bosnjaka za neko dogledno vrijeme i nekoj od sljedecih generacija.
*****
Akademik Beckovic jedan od aktera Memoranduma, u Beogradu je vec neposredno po okoncanju rata u Bosni pozurio da to i saopsti novim generacijama Srba u tekstu: “Jos cemo se cerati”. To je i nastavak fatalnog srpskog mita po kom “Sve sto dobiju u ratu izgube u miru” (Cosic, Draskovic i dr.) ali iz njeg dalje proizilazi da Srbima vise odgovara rat nego mir. Sto je najtragicnije to treba sasvim ozbiljno shvatiti. Tok operacija, agresije i otpora u ovom kontekstu nije ambicija iznositi ali Dejtonski sporazum novembra 1995, pod pokroviteljstvom Amerike je na zalost, u zelji zaustavljanja rata u Bosni i politicke pobjede same Amerike nad Evropskom unijom, je upravo to i legalizovano.
*****
Kao pregovaraci u “gradjanskom ratu u Bosni” kako su ga zvanicno propagande zemalja koje zu zmirile nad tragedijom naroda i drzave nazivale, pojavili su se stvarni akreti agresije i genocida: Predsjednik Srbije Milosevic, Predsjednik Hrvatske Tudjman, Predsjednik Crne Gore Bulatovic i tada Predsjednik Predsjednistva BiH Izetbegovic. U Deytonu je BiH izgubila imenitelj Republika ali je zato 49% okupiranog dijela BiH dobilo ime “Republika Srpska”. Drugi dio je nazvan Federacija BiH ali sa jasnim granicama izemdju teritorija koje su konrtolisale nacionalne armije. (Do tada je i Armija BiH izgubila taj imenitelj a postala Armija SDA stranke, sire u nastavku). Tako je Bosna dobila pokrovitelja u Medjunarodnoj zajednici zaduzenoj za sprovodjenje sporazuma iz Deytona ali su vjerskonacionalne stranke zadrzaje legitimitet vlasti i kontrolu svaka na svojoj teritoriji sa armijama kojim same komanduju. Na sto ce to da ispadne nije trebalo velike mudrosti da se pretpostavi. Na zalost takva Bosna je mnogima vise trebala nego samim Bosancima i zato mnogo vise na njih i lici nego na same Bosance…
*****
…O smanjenju broja stanovnika na podrucjima pod kontrolom tri nacionalne vojske najbolje govore uporedni podaci iz 1991. i 1998. godine oni govore da je promijenjena nekadasnja demografska slika -izbrisane su pjege sa “tigrove koze” kako je ta karta nazivana. Tako je 31. marta 1991. na teritoriji “pod kontrolom” HVO zivjelo 585.932 stanovnika, a sedam godina kasnije taj broj je sveden na 424.430. Na podrucju koje “pokriva” Armija BiH 1991. je zivjelo 2.161.464 stanovnika, a u martu 1998 godine bilo ih je 1.771.242. Najznacajnije smanjenje broja stanovnika bilo je u dijelu BiH koji nadzire Vojska RS. Tamo je u martu 1991. zivjelo 1.593.322 stanovnika. Sedam godina poslije, ostalo ih je 944.102! Sa tih prostora, izmedju ostalog, tokom cetiri ratne godine u inostranstvo se iselilo i 218 hiljada Bosanaca pravoslavaca (Srba), te 108 hiljada Bosnjaka (Muslimana), 67 hiljada Bosanaca katolika (Hrvata) i 56 hiljada “ostalih”. Prema provedenim istrazivanjima, na prostorima RS poginulo je, nestalo ili prirodnom smrcu umrlo 119.950 stanovnika…
*****
…Koristeci se modelom naucenim od Turske Milosevic je na prostoru tzv. Republike Srpske poceo da pravi novu “Srpsku krajinu” kao bedem Velike Srbije. Podsjetimo da su to radili i Turci naseljevajuci pravoslavno zivlje na podrucje sad vec bivse Srpske ili vojne Krajine u Hrvatskoj koju je poslije 400 godina unistio Milosevic sa Tudjmanom pomjerajuci te nesrecnike na prostor Bosne, Kosova i uze Srbije. Na tom prostoru “nove Krajine” prvo sto je uradio bilo je nasilje na jeziku, bosanski jezik je zamjenio srpskim. Tako Bosanci koji su vjekovima govorili bosanskim i branili ga kao takvog sad govore ekavicu, pisu cirilicu a djeca im uce po skolskim programima iz Srbije. Na prosotrima koje kontrolise HVO odnosno Zagreb imamo kopiju ovih nastojanja, tako da je zvanicni jezik hrvatski, u skolama se uci po hrvatskim programima i udzbenicima iz Zagreba, djeca u skolma na pitanje ko im je predsjednik drzave odgovaraju “Franjo Tudjman”…
Iz knjige Sevke Kadrica: “Bosnjastvo na vjetrometnini”
